سومین روز درگذشت مادر حاج قاسم رضایی

كسى كه گنج بدستم سپرده بود پدر *** كسى كه رنج به پایم كشید مادر بود

كسى كه شیره جان مى مكید من بودم *** كسى كه روح به تن مى دمید مادر بود

كسى كه در دل شب از صداى گریه من *** سپندوار زجا مى جهید مادر بود

كسى كه خارى اگر پیش پاى من مى دید *** چو غنچه جامه به تن مى درید مادر بود

كسى كه دور اگر مى شدم ز دامانش *** برهنه پا ز پیم مى دوید مادر بود

ز دست دشمن هستى در این سیه بازار *** كسى كه جان مرا مى خرید مادر بود

كنار بستر بیماریم پرستارى *** كه تا به صبح نمى آرمید مادر بود

بروزگار جوانى كسى كه قامت او *** به زیر بار محبت خمید مادر بود

كسى كه در غم و اندوه و در پریشانى *** به دردهاى دلم مى رسید مادر بود

گهى خشونت و تندى گهى عطوفت و مهر *** نشان و مظهر بیم و امید مادر بود

گهى دعا و ثنا گاه ناله و نفرین *** بهشت و دوزخ و وعد و وعید مادر بود

غرض كسى كه ز دنیا و آرزوهایش *** براى خاطر من دل برید مادر بود

كشید رنج ز آغاز زندگى تا مُرد *** كسى كه خیر ز عمرش ندید مادر بود

یكى شكسته قفس ماند و خسته مرغى زار *** كه از ثَرى به ثریا پرید مادر بود

چو درگذشت نگارنده با تأسف گفت *** كه آن براه محبت شهید مـــــادر بود

تاج، از فرق فلک برداشتن
جاودان، آن تاج بر سر داشتن

در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس، شهدی به ساغر داشتن

روز، در انواع نعمت ها وناز
شب بتی چون ماه دربرداشتن

صبح، از بام جهان چون آفتاب
روی گیتی را منور داشتن

شامگه، چون ماه رویا آفرین
ناز بر افلاک و اختر داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلک
بال در بال کبوتر داشتن

حشمت و جاه سلیمان یافتن
شوکت و فر سکندر داشتن

تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن

برتو ارزانی که ما را خوش تر است