میخانه شد چوبی می عرفان نمیشناسد

شکسته پیمان نمیشناسد هرجاتورم اید فریاد نان بلند است چون

میخانه شد چوبی می عرفان نمیشناسد

پیمانه شکسته پیمان نمیشناسد

هرجاتورم اید فریاد نان بلند است

چون ادم گرسنه ایمان نمیشناسد

اتش چو گشت روشن با خشک تر بسوزد 

خاموش کن که اتش فرمان نمی شناسد

ملت زکاردولت غافل نمی نشیند

خسران خصم دولت جبران نمیشناسد

برملتی که ذکرش فریاد اب ونان است

قران براش کم خوان قران نمی شناسد